Itachi x Deidara - Pomyłka

    DZZYN... DZZYN... Rozbrzmiewało głośno w pokoju Itachiego. Starszy z braci Uchiha z trudem otworzył oczy i zaklął pod nosem.
- ITAAACHI!!! - wydarł się z drugiego pokoju jego młodszy brat - Sasuke. - Doskonale wiesz, że mam dzisiaj na później, więc czy byłbyś tak łaskawy i go wyłączył!!! Chce jeszcze godzinkę pospać!!!
    Długowłosy niechętnie zwlekł się z łóżka i wyłączył dzwoniący budzik. Wyszedł z pokoju, zszedł na parter do kuchni i zrobił sobie mocną kawę. Bez niej wręcz nie mógł normalnie funkcjonować. Już po kilku łykach poczuł się lepiej.
- Ty! - warknął Sasuke wchodząc do kuchni.
- Co znowu zrobiłem? - starszy z braci westchnął ciężko.
- Obudziłeś mnie o 5:30, chociaż wiedziałeś, że mam dzisiaj na 8:45!!!
    Itachi nie odpowiedział tylko dopijał resztki kawy. Kiedy skończył wszedł z powrotem na górę, gdzie odbębnił cały poranny rytuał. Od ubrania się do umycia zębów.
- Miłego dnia życzę! - uśmiechnął się promiennie do młodszego brata wychodząc z domu.
    Spojrzał na zegarek i skrzywił się nieznacznie, gdy zobaczył, że jest już 6:10. Na szóstą trzydzieści miał przecież wykłady, a jeszcze musiał dojechać. Wsiadł do stojącego pod domem Porsche. Zwykle poukładany i porządny teraz pędził na złamanie karku. O szóstej trzydzieści pięć wkroczył zdyszany do sali wykładowej. Zdziwił się, gdy zobaczył, że nikogo tam nie ma. Jeszcze raz spojrzał na zegarek. Nie było wątpliwości, była szósta trzydzieści pięć. Godzina o której miały rozpocząć się wykłady. Coś się wyraźnie nie zgadzało. Wyjął z kieszeni telefon i wybrał pierwszy z brzegu numer, który miał na liście "Akatsuki". Akatsuki było tajną organizacją, którą z grupą przyjaciół założył w wieku pięciu lat. Nie wiadomo czemu nazwa przetrwała do czasu studiów.
- Co jest? - zapytał zrzędliwie Hidan, bo to jego numer wylosował Itachi.
- Co się stało z dzisiejszymi wykładami? Czemu nikogo tu nie ma? - czarnowłosy zapytał z lekkim przestrachem.
- Jakimi wykładami? Przecież dzisiaj nie ma żadnych wykładów...
- Hidan... Czy ty żartujesz?
- Nie, a teraz spieprzaj, bo chcę jeszcze pospać - chociaż Itachi go nie widział, był pewien, że białowłosy ma tą poirytowaną minę.
- Dzięki - zdążył jeszcze rzucić, zanim Hidan się rozłączył.
    Zmęczony tym wszystkim wywlekł się z uniwersytetu. Przed wejściem zobaczył Deidare, niższego blondyna z włosami spiętymi w kucyk.
- Dei? Co ty tu robisz? - zapytał.
- No, idę na wykłady... - powiedział lekko zmieszany. - A ty czemu tam nie jesteś?
- Nie ma żadnych wykładów. Też tak myślałem, ale Hidan mi powiedział, że nie ma.
- Co? - jęknął blondyn. - To po co ja tak wcześnie wstawałem?
- Nie wiem, ale co powiesz na kawę na uspokojenie - zaproponował.
- No, dobrze - zgodził się Deidara.
    Przeszli na drugą stronę ulicy, gdzie znajdowała się niewielka kawiarenka. Zajęli stolik rogu sali i zamówili po kawie.
- Zrozumiałym, gdyby to Kisame czy Tobi pomylili daty wykładów, ale ty? - zapytał blondyn.
- Zupełnie nie wiem jak to się mogło stać - pokręcił głową Itachi.
    Rozmawiali jeszcze długo o zupełnie bzdurnych rzeczach.
- Itachi... - powiedział w pewnym momencie Deidara.
- Tak? Coś się stało? - zapytał widząc, że na policzki blondyna wpływają krwiste rumieńce.
- Bo ja chciałem cię zapytać... - mówił niepewnie.
- Tak?
- Czy ty wiesz, że mi się podobasz? - wypalił i od razu spuścił wzrok nie chcąc by ktoś zobaczył, jak bardzo się rumieni.
- Ja? Ja się tobie podobam? - zapytał Itachi zaskoczony.
    Blondyn lekko skinął głową w odpowiedzi. Czarnowłosy uśmiechnął się i złapał zarumienionego blondyna za brodę, zmuszając by ten spojrzał mu w oczy. Deidara spojrzał na niego nieśmiało. Itachi zbliżył się do niego tak, że ich usta dzieliło teraz tylko kilka centymetrów.
- Ty mi też - wyszeptał i połączył ich usta w pocałunku. A był to długi pocałunek pełen pasji. Kiedy w końcu oderwali się od siebie dyszeli ciężko, jak po długim biegu.
- Kocham cię - wyszeptali równocześnie.
----------------------
Chciałam napisać scenę łóżkową, ale... jakoś tak myślę, że to jeszcze nie mój czas. Może następnym razem ^^